Atak genewczyków





15 listopada 2020


    W naszym kantonie, vaud zamknięto restauracje i puby, można brać na wynos; zaryglowano także siłownie i baseny. Nat nie ma gdzie spożyć nastoletniej energii. Lubi ćwiczyć w towarzystwie, więc stanowię towarzystwo "na wynos". W trakcie dzisiejszego treningu dla twardzieli, bo Nat jest twardzielem, w dodatku w szczycie formy, stwierdziła, że tak bardzo ją wszystko boli, że przestała już odczuwać ból. Dobrze, że nie wyraziłam na głos mojej opinii. Przez napinanie mięśni przez dwadzieścia minut w tempie kardio, połowę czaszki przeszywa świdrujący ból. Chodzę po ziemi trzydzieści lat dłużej niż moja twardzielka i mam nadzieję, że nie uszkodziłam sobie niczego na stałe.

    Ćwiczyć i jeść musimy w domu, ale przynajmniej nie zamknęli nam żadnych sklepów. Za to w kantonie genewskim pozamykano usługi i sklepy nieodzowne do przeżycia.

    Media prześcigają się w reportażach na temat oblężenia naszego kantonu przez genewczyków. Przywożą nam Covid z najbardziej skażonego miasta w Europie. Najpierw pokazywany jest sznurek aut z genewską rejestracją, a następnie wywiady z zawstydzonymi kierowcami. Po buty dla dzieci przyjechał facet w wieku licealnym, a także starzec, którego latorośle mają conajmniej cztery krzyżyki na karku.

    Przy wejściach do sklepów stoją młodociani sprzedawcy i opryskują nam dłonie płynem do dezynfekcji. 

„Pański kolega oblał mnie tym od stóp do głów pięć metrów wcześniej", buntuję się. Zza maski nie widać zaciśniętych zębów, ale gówniarz przewierca mnie wściekłym wzrokiem. Ta butelka ze spryskiwaczem dała mu władzę o jakiej nigdy nie śnił. 


Do spisania,

Katarzyna Sikora Borowiecka

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

To już jest oficjalne

Obraz
  Poniedziałek 13 listopada 2023 Otóż po dwudziestu pięciu latach wyprowadzamy się z francuskojęzycznego kantonu Vaud do niemieckojęzycznego Nidwaldu. Zasadniczo z kantonu do jednej z sześciu polówek szwajcarskich kantonów. Połówki, która w porywach liczy sobie dwukrotność mieszkańców naszego miasteczka: całe czterdzieści siedem tysięcy, w tym masę nowonarodzonych istot. O obecności osesków, niemowląt i małych dzieci w nidwaldzkich domach informują tablice, wycięte z dykty, takie w typie podobizny pszczółki Mai czy innego kaczora Donalda. Tablice są skwapliwie zainstalowane na balustradach nidwaldzkich balkonów lub przy wejściach do domów. Być może dzieciak po latach rozliczy wapniaków za brak ostentacji, stąd wynika ta obowiązkowość.  Mieszkańcy są tam natarczywie mili, co usprawiedliwiam faktem, że w tak niewielkiej populacji każdy rozpaczliwie szuka bratnich dusz ;)  I tak podziwialiśmy okolice, przechadzając się między Jeziorem Czterech Kantonów, jezioro na kształt ośmiornicy, a gó
Czytaj więcej

Jak nie płacić za benzynę w Szwajcarii

Obraz
  4 października 2023 Na prośbę Jarka otwieram zaadresowany do niego list. Przebiegam wzrokiem: "Dnia tego i tego nabrał Pan u nas benzyny na stanowisku nr 3. Z przykrością stwierdziliśmy, że zaraz potem odjechał Pan ze stacji bez uregulowania należności." - przerywam lekturę i wybucham śmiechem.  Jarek minę ma nieszczególną i zaczyna się tłumaczyć, że tego dnia miał dużo spraw i…to jest niemożliwe, to się nie mogło zdarzyć. - Czytam dalej, żeby rozładować napięcie  - "Uważamy, że zwyczajnie zapomniał Pan zapłacić." Jarek się poddaje, sprawdzi wyciąg z konta.  - Dziki Zachód, mężu, stałeś się gangsterem! - teraz śmiejemy się oboje. "Prosimy o opłatę na podane konto i dziękujemy za zrozumienie naszej sytuacji." - kończę czytać stronę i przekładam na kolejną, na której widnieje kolorowe, o świetnej rozdzielczości, w formacie A4 zdjęcie mojego "komwboja", który zapatrzony w "prerię", czytaj na budynek administracji wodociągów miejskich, ob
Czytaj więcej

Ring bokserski

Obraz
 3 grudnia 2024 Ennebeurgen, mieszkamy w jednej z brył przy kościele. Dzwonnica zaczyna dawać znać o sobie od piątej rano. Wtedy wybija pięć gongów. Potem wybija co kwadrans dwa gongi, cztery na półgodzinę, w pełną godzinę najpierw obębnia osiem za minione kwadranse, potem wybija godzinę odpowiednią ilością uderzeń mniejszego dzwonu, a następnie repetuje dużym dzwonem. W weekendy jest jakiś inny system, ale nie ma mnie przeważnie w okolicy, więc jeszcze go nie znam.  I tak grzeje bez końca. Ponoć uskuteczniono nawet ankietę wśród społeczeństwa, ale siedemdziesięciu procentom przepytywanych hałas nie przeszkadzał. Przyzwyczajenie się do złego zapachu zwykle trwa u mnie pół godziny (nos jak u francuskiego pieska ;) do hałasu, jak się okazuje, miesiąc. Teraz słyszę wyłącznie w porze obiadu i podchodzę do jazgotu już bez spiny. Dziwne tutaj były roraty, któregoś dnia wyszli na miasto dzwonnicy z dzwonami jakie noszą szwajcarskie krowy. Szli kolumnam, żółwikami składającymi się z kilkunastu
Czytaj więcej