Po bandzie



 

8 października 2020

    Kupiłam sobie bilet na autobus z Berlina do Szczecina. Nat wciąż nie jest pewna czy chce lecieć. Nie znalazłam miejsca na ewentualną kwarantannę, więc i tak nie wybierze się na obóz. Nat się buntuje, zależy jej na obozie.

    Dla pozbierania myśli wskakuję na rower stacjonarny i kiedy mam w głowie scenariusz przekonania Nat do podróży wołam ją do kuchni. Nie słyszy.

    Ostrożnie pukam do pokoju Nat, zaraz biegnie na trening, pewnie właśnie się przebiera w dresy. Wolno mi wejść, więc wchodzę. Zastanawiam się jeszcze, które to galerie handlowe sprostają natowym gustom ciuchowym i przysiadam na łóżku. A kiedy moja córka spostrzegłszy moją obecność odrywa się od tableta i telefonu, na których "pracowała" symultanicznie i litościwie ucisza głośnik z ryczącą muzyką, aby poświęcić mi promil swojego czasu, czuję irytację.

    Pytam co jest ważniejsze: babcia czy obóz? Nat nie odzywa się, a ja kontynuuję. „Wiesz, Nat, babcia ma siedemdziesiąt sześć lat, jak myślisz, jak długo jeszcze pożyje?". Cholera, nie tak, nie, ale właściwie dlaczego nie.

    Na twarzy Nat pojawia się zażenowanie, mi w oku zaczyna kręcić się łza, ale przytrzymuję wzrok na Nat.

Nat jest zła: - Nie wiem, dwadzieścia lat, może dłużej?

    - Odwiedzasz ją dwa razy do roku. To ile razy ją jeszcze zobaczysz?

Nat nie odzywa się.

    - Dwadzieścia, trzydzieści razy? - pytam.


                    Do spisania,

                    Katarzyna Sikora Borowiecka 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Mądry hotel

Obraz
 31.12.24 O nie, znowu smart hotel! Rezerwowałam na małym ekraniku telefonu, miejscówka wydawała się w porządku, blisko centrum Norymbergi z parkingiem i małą kuchenką, w której mogłam zaparzyć sobie wieczorem herbatę z werbeny, a rano kawę. Tylko że, niech to cholera, to jest to samo miejsce, w którym obiecywałam sobie, że moja noga nigdy nie postanie. Traf chciał, że wróciłam w te niegościnne progi. Jako szefowa biura podróży Kasi S. wysiadłam z auta, żeby ponownie po czterech latach przerwy zmierzyć się ze sztuczną inteligencją. Tak, jestem szefową naszego rodzinnego biura podróży, to ja we własnej osobie mierzę się o każdej  porze roku z klimatem panującym na kuli ziemskiej, żeby zorganizować nam w miarę ekonomiczne podróże dookoła świata. Degustuję na Youtube smaki kuchni; poznaję zabytki; cuda natury; wiem, że w Chinach do kobiety w swoim wieku zwracamy się per "siostro", do starszego pana "wujku", a witamy się zapytaniem "już jadłaś?", w Rosji jest ...
Czytaj więcej

Wiejskie życie

Obraz
  5 czerwca 2025 Wracam z pływania. Tak, pływałam już dwa razy w tym sezonie. Woda w Jeziorze Czterech Kantonów nagrzała się do siedemnastu stopni, co wydaje się akceptowalne, ale z naszej plaży włazi się po schodkach, a potem zeskakuje z głazu na głębokość sięgającą mojej szyi. Nie ma się jak przyzwyczaić więc, się nie szczypię, tylko od razu wskakuję w odmęt. Ziąb przeszywa mnie sztyletem, mrozi mózg i przyspiesza oddech. Z czasem przyzwyczajam się do temperatury, pływanie wydaje się tak naturalne jak oddychanie i wstępuje we mnie radość z bycia tu i teraz. A gdyby groziło mi niebezpieczeństwo, zawsze mogę pomachać :) Mam na tym kąpielisku już sporo znajomych. No więc wracam do domu, jest wieczór, czyżby sąsiad po zmierzchu zakładał okulary? Na wszelki wypadek pozdrawiam. Macha do mnie sąsiadka ze środkowego z trzech balkonów pobliskiego bloku, wcześniej nie machała, to jej pierwszy raz, odmachuję. Wpadam do kuchni, łypię okiem na domek starszej pary, jak zwykle siedzą przy stole...
Czytaj więcej

Czwarta przeprowadzka

Obraz
  Minęły dwa dni od mojego powrotu z Lozanny i znowu tam jedziemy. O jedenastej odbieramy klucze do nowego mieszkania, a o siedemnastej wstępnie zdajemy stare i już następnego dnia o świcie czeka nas przeprowadzka. Jarek prowadzi, a ja naradzam się z Nat przez telefon w sprawie przewózki kota. Jak przed meblami, to pewnie przerażony schowa się w kąciku nowego lokum i nie będzie przeszkadzać tragarzom. Zapada decyzja: przeprowadzimy kota już dzisiaj. Dojeżdżamy, sprawdzamy stan techniczny, odbieramy klucze, następnie wracamy do starego mieszkania. Jarek i Nat zabierają kota i inne precjoza w tym dwie skrzynie bluszczy, które Nat "strategicznie" postanowiła ukorzenić/rozmnożyć na tydzień przed przeprowadzką. Tak, oto delikatne roślinki chybotają się w plastikowych butelkach napełnionych wodą.  - To ma iść do samochodu?! - Przewrażliwiony na punkcie czystości Jarek łapie się za głowę. Kot miauczy przedwcześnie uwięziony w klatce, a ja opróżniam z wody te butelki od bluszczy, pod...
Czytaj więcej