Akcja Ukraina część druga

 


15 marca 2022

W restauracji spotykamy znajomych Pegi, ona pod swoim dachem, w domu pod ukraińską granicą, przyjęła trzynastu ukraińskich uchodźców, właśnie zamówiła dostawę propanu.  Zapłaciła prawie osiem tysięcy złotych, jak nic pójdzie z torbami, ale nie narzeka. Chwali mnie za te kanapki, koce i inne nieodzowniki dostarczane na polsko-ukraińską granicę. Przy stoliku obok siedzi znajomy Pegi, Szwajcar z kolegą, właścicielem warsztatu samochodowego. Ten od warsztatu opowiada, że rano szwajcarska policja zatrzymała na autostradzie auto na francuskich blachach. Pojazd był stary z obdrapaną karoserią, w dodatku wysiadły mu światła pozycyjne. Policja chciała wypisać mandat,  ale po rozmowie z Francuzami i inspekcji wozu okazało się, że jest po dach wyładowany lekami zebranymi na pomoc Ukraińcom. Zamiast wypisać mandat, policja zaholowała auto do warsztatu faceta przy sąsiednim stoliku. Naprawił światła za darmo i ze łzami w oczach wręczył Francuzom kopertę. 

Tymczasem "nasi" Ukraińcy zostali zabrani z ośrodka dla uchodźców pod Neuchatel i wywiezieni pod Bazyleę, do obozu przygotowanego wyłącznie dla Ukraińców. Nie jest to Hilton, pokoje są ośmioosobowe, ale jest czysto, ciepło, mają dach nad głową i trzy porządne posiłki dziennie. Nasi Ukraińcy są wśród swoich i zawarli już pierwsze znajomości.

W szwajcarskich ośrodkach dla ukraińskich uchodźców, przygotowanych na przyjęcie 60 tys osób.  Do Szwajcarii do poniedziałku przyjechało prawie 4 tys Ukraińców. 


Do spisania, 

Katarzyna Sikora Borowiecka


P.S. U nas jest dzisiaj żółto za sprawą piachu, który nawiało znad Sahary.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

To już jest oficjalne

Obraz
  Poniedziałek 13 listopada 2023 Otóż po dwudziestu pięciu latach wyprowadzamy się z francuskojęzycznego kantonu Vaud do niemieckojęzycznego Nidwaldu. Zasadniczo z kantonu do jednej z sześciu polówek szwajcarskich kantonów. Połówki, która w porywach liczy sobie dwukrotność mieszkańców naszego miasteczka: całe czterdzieści siedem tysięcy, w tym masę nowonarodzonych istot. O obecności osesków, niemowląt i małych dzieci w nidwaldzkich domach informują tablice, wycięte z dykty, takie w typie podobizny pszczółki Mai czy innego kaczora Donalda. Tablice są skwapliwie zainstalowane na balustradach nidwaldzkich balkonów lub przy wejściach do domów. Być może dzieciak po latach rozliczy wapniaków za brak ostentacji, stąd wynika ta obowiązkowość.  Mieszkańcy są tam natarczywie mili, co usprawiedliwiam faktem, że w tak niewielkiej populacji każdy rozpaczliwie szuka bratnich dusz ;)  I tak podziwialiśmy okolice, przechadzając się między Jeziorem Czterech Kantonów, jezioro na kształt ośmiornicy, a gó
Czytaj więcej

Jak nie płacić za benzynę w Szwajcarii

Obraz
  4 października 2023 Na prośbę Jarka otwieram zaadresowany do niego list. Przebiegam wzrokiem: "Dnia tego i tego nabrał Pan u nas benzyny na stanowisku nr 3. Z przykrością stwierdziliśmy, że zaraz potem odjechał Pan ze stacji bez uregulowania należności." - przerywam lekturę i wybucham śmiechem.  Jarek minę ma nieszczególną i zaczyna się tłumaczyć, że tego dnia miał dużo spraw i…to jest niemożliwe, to się nie mogło zdarzyć. - Czytam dalej, żeby rozładować napięcie  - "Uważamy, że zwyczajnie zapomniał Pan zapłacić." Jarek się poddaje, sprawdzi wyciąg z konta.  - Dziki Zachód, mężu, stałeś się gangsterem! - teraz śmiejemy się oboje. "Prosimy o opłatę na podane konto i dziękujemy za zrozumienie naszej sytuacji." - kończę czytać stronę i przekładam na kolejną, na której widnieje kolorowe, o świetnej rozdzielczości, w formacie A4 zdjęcie mojego "komwboja", który zapatrzony w "prerię", czytaj na budynek administracji wodociągów miejskich, ob
Czytaj więcej

Ring bokserski

Obraz
 3 grudnia 2024 Ennebeurgen, mieszkamy w jednej z brył przy kościele. Dzwonnica zaczyna dawać znać o sobie od piątej rano. Wtedy wybija pięć gongów. Potem wybija co kwadrans dwa gongi, cztery na półgodzinę, w pełną godzinę najpierw obębnia osiem za minione kwadranse, potem wybija godzinę odpowiednią ilością uderzeń mniejszego dzwonu, a następnie repetuje dużym dzwonem. W weekendy jest jakiś inny system, ale nie ma mnie przeważnie w okolicy, więc jeszcze go nie znam.  I tak grzeje bez końca. Ponoć uskuteczniono nawet ankietę wśród społeczeństwa, ale siedemdziesięciu procentom przepytywanych hałas nie przeszkadzał. Przyzwyczajenie się do złego zapachu zwykle trwa u mnie pół godziny (nos jak u francuskiego pieska ;) do hałasu, jak się okazuje, miesiąc. Teraz słyszę wyłącznie w porze obiadu i podchodzę do jazgotu już bez spiny. Dziwne tutaj były roraty, któregoś dnia wyszli na miasto dzwonnicy z dzwonami jakie noszą szwajcarskie krowy. Szli kolumnam, żółwikami składającymi się z kilkunastu
Czytaj więcej