Wariactwo




 17 listopada 2022

Nie pisałam, bo zabrakło mi pary. Do spraw codziennych dokooptowałam sobie jeszcze działalność społeczną, której rozmiary przerosły moje moce przerobowe. Na skutek zmęczenia popadłam w stan melancholii, z którego mogła wydobyć mnie porządna dawka antydepresanta (porada lekarska) albo wysiłek fizyczny. Postawiłam na wysiłek fizyczny. I tak o świcie tradycyjnie już zapycham na rowerze, a po nocach, czyli po 19tej, w ramach zajęć dodatkowych grabię liście w ogrodzie. Sorki jeże, będziecie musiały zagrzebać się w ogrodach sąsiadów, bo ratuję się przed wariactwem.

I tak ze szwajcarskich faktów dowiaduję się, że wczoraj nasz prezydent pozwolił nam grzać w domach nie do 19tu ale do 20 C.  Nie, policja nie będzie chodzić po domach i sprawdzać, zdajemy się na donosy sąsiadów. Jak ktoś zauważy nieprawidłowość, napewno doniesie, zapewnia nas nasz rząd.

Poszłam odebrać płaszcze z pralni chemicznej, ekspedientka jednym palcem zaczęła wklepywać w klawiaturę numer mojego zamówienia, więc miałam czas przyjrzeć się wrzącej w pralni pracy. Na drugim planie widzę zwisającą z haka wypraną i wyprasowaną błękitną koszulę męską w rozmiarze XXL, a przy niej pracownicę w rozmiarze xxs: ślini nić i nawleka na igłę. Koszula jest czysta i nieskazitelnie odprasowana. Z pralni pachnie czystością, biały blat jest gładki i wybłyszczony, gładzę po nim dłonią. Mogłabym tu stać w nieskończoność.  Baba przyszywa guzik tą poślinioną nitką, kończy i odgryza nić od guzika. Nitka w igle jest za krótka, wyjmuje kikuta, odgryza ze szpulki kolejną nić, ślini, nawleka na igłę, przyszywa kolejny guzik, odgryza nić.

Babka przy kontuarze podaje płaszcze, chce mi wcisnąć futerał na ubrania. Odmawiam zakupu.

- Nie miałam pojęcia, że ten prochowiec był w oryginale taki jasny! - mówię.

- Ychy - odpowiada.

Baba od guzików ślini kolejną nitkę, którą przetyka kolejną igłę i kolejny guzik i tę świeżo wypraną odprasowaną i wykrochmaloną koszulę. 

Polecam Nat wycieczkę do pralni, jako atrakcję turystyczną.

- Mamo, to chyba tylko ciebie śmieszy - odpowiada.

Tylko mnie? Daj znać w komentarzu, poproszę.


Do spisania, 

Katarzyna Sikora Borowiecka 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

To już jest oficjalne

Obraz
  Poniedziałek 13 listopada 2023 Otóż po dwudziestu pięciu latach wyprowadzamy się z francuskojęzycznego kantonu Vaud do niemieckojęzycznego Nidwaldu. Zasadniczo z kantonu do jednej z sześciu polówek szwajcarskich kantonów. Połówki, która w porywach liczy sobie dwukrotność mieszkańców naszego miasteczka: całe czterdzieści siedem tysięcy, w tym masę nowonarodzonych istot. O obecności osesków, niemowląt i małych dzieci w nidwaldzkich domach informują tablice, wycięte z dykty, takie w typie podobizny pszczółki Mai czy innego kaczora Donalda. Tablice są skwapliwie zainstalowane na balustradach nidwaldzkich balkonów lub przy wejściach do domów. Być może dzieciak po latach rozliczy wapniaków za brak ostentacji, stąd wynika ta obowiązkowość.  Mieszkańcy są tam natarczywie mili, co usprawiedliwiam faktem, że w tak niewielkiej populacji każdy rozpaczliwie szuka bratnich dusz ;)  I tak podziwialiśmy okolice, przechadzając się między Jeziorem Czterech Kantonów, jezioro na kształt ośmiornicy, a gó
Czytaj więcej

Jak nie płacić za benzynę w Szwajcarii

Obraz
  4 października 2023 Na prośbę Jarka otwieram zaadresowany do niego list. Przebiegam wzrokiem: "Dnia tego i tego nabrał Pan u nas benzyny na stanowisku nr 3. Z przykrością stwierdziliśmy, że zaraz potem odjechał Pan ze stacji bez uregulowania należności." - przerywam lekturę i wybucham śmiechem.  Jarek minę ma nieszczególną i zaczyna się tłumaczyć, że tego dnia miał dużo spraw i…to jest niemożliwe, to się nie mogło zdarzyć. - Czytam dalej, żeby rozładować napięcie  - "Uważamy, że zwyczajnie zapomniał Pan zapłacić." Jarek się poddaje, sprawdzi wyciąg z konta.  - Dziki Zachód, mężu, stałeś się gangsterem! - teraz śmiejemy się oboje. "Prosimy o opłatę na podane konto i dziękujemy za zrozumienie naszej sytuacji." - kończę czytać stronę i przekładam na kolejną, na której widnieje kolorowe, o świetnej rozdzielczości, w formacie A4 zdjęcie mojego "komwboja", który zapatrzony w "prerię", czytaj na budynek administracji wodociągów miejskich, ob
Czytaj więcej

Ring bokserski

Obraz
 3 grudnia 2024 Ennebeurgen, mieszkamy w jednej z brył przy kościele. Dzwonnica zaczyna dawać znać o sobie od piątej rano. Wtedy wybija pięć gongów. Potem wybija co kwadrans dwa gongi, cztery na półgodzinę, w pełną godzinę najpierw obębnia osiem za minione kwadranse, potem wybija godzinę odpowiednią ilością uderzeń mniejszego dzwonu, a następnie repetuje dużym dzwonem. W weekendy jest jakiś inny system, ale nie ma mnie przeważnie w okolicy, więc jeszcze go nie znam.  I tak grzeje bez końca. Ponoć uskuteczniono nawet ankietę wśród społeczeństwa, ale siedemdziesięciu procentom przepytywanych hałas nie przeszkadzał. Przyzwyczajenie się do złego zapachu zwykle trwa u mnie pół godziny (nos jak u francuskiego pieska ;) do hałasu, jak się okazuje, miesiąc. Teraz słyszę wyłącznie w porze obiadu i podchodzę do jazgotu już bez spiny. Dziwne tutaj były roraty, któregoś dnia wyszli na miasto dzwonnicy z dzwonami jakie noszą szwajcarskie krowy. Szli kolumnam, żółwikami składającymi się z kilkunastu
Czytaj więcej