Dom w chmurach





Pojechaliśmy oglądać kolejny dom, stało się to moim hobby od kiedy nastał wirus 19. Wszystko było pozamykane: kina, restauracje, teatry, ale agenci nieruchomości zapraszali w dowolne progi. Faktycznie szukałam większego domu, teraz po przeprowadzce w nowe tereny, znowu go szukam. To nie musi być nic idealnego. Spokojnie, podejmę się remontu, który może potrwać i kilka lat. Problem jest taki, że w Nidwaldzie praktycznie nie ma domów na sprzedaż. Zdarza się jeden czy dwa na kwartał. No i opowiadam o tej ofercie mojemu fizjoterapeucie, on też ma obsesję na punkcie szukania domów. Zaraz po "torturach", zamierzam dom obejrzeć. Terapeuta wrzuca mi piąty bieg na bieżni, a sam łapie za komputer.

- Ej, nie wyprzedzisz mnie! - krzyczę, potykając się o własne stopy.

Walimy. Dom stoi na wzniesieniu, jest 490 m.n.p.m, czyli o dziewięćdziesiąt metrów wyżej od szwajcarskiego płaskiego. Ale jakie widoki! Nad nami majestatycznie wznosi się góra Bürgenstock, na której wyrósł hotel, w którym w ubiegłym roku głowy państw bezowocnie radziły w sprawie pokoju na Ukrainie. Za to pod nami rozciąga się widok na Jezioro Czterech Kantonów. Błękitna woda szkli się w pełnym słońcu, agent ma wypływy, zamówił idealną pogodę. Z prawej widać kawałek Weggis dalej miejscowość o nazwie Meggen od lewej Lucenę. Statek wypłynął właśnie z pobliskiego portu, z przeciwka wali wodolot. Mrużę oczy, patrząc na rozświetlone słońcem jezioro. Zapachu obornika brak, wokół panuje niczym niezakłócona cisza. Feng szui w swojej najczystszej postaci. Wyobrażam sobie jak demoluję bezsensowny stryszek i w tej otwartej przestrzeni na pierwszym piętrze urządzam kuchnię i salon z sufitem sięgającym nieba. Niski ciemny parter podzieliłabym na sypialnie i biuro. Ogród zawsze był dla mnie najważniejszą częścią domu. Jest ogromny.

- Tutaj będzie ogródek warzywny - mówię do Jarka.

- Nic ci tutaj nie urośnie.

Patrzę na słońce, ledwo wylazło zza jednej góry, a już wali, na spotkanie z drugą. Za godzinę znów nastanie cień.





Muszę wymazać spod powiek sen o tym domu, dlatego przypominam sobie o jego minusach: najpierw ten trzykilometrowy przejazd pod nawisem skalnym. Droga jest na szerokość jednego auta, a jak dochodzi do mijanki, to trzeba wycofać slalomem auto w rzadkie zatoczki. Dalej podjazd pod górę prowadzi drogą tak stromą, że nasze spanikowane auto drze się w akcie paniki. Pośrednik przekonuje, że pokonanie tej trasy jest kwestią wprawy, ale we mnie krzyczy, żeby nie ryzykować. No i gdzie jest słońce, ja chcę słońca! "Tja... shade". A może nie, jeżeli dom spodoba się mojemu fizjoterapeucie, wyeliminuję z rynku jednego konkurenta ;)




Do spisania,

Katarzyna Sikora Borowiecka


P.S. Powiększyłam literki, bo właśnie odkryłam tę opcję. Brawo ja! ;) Jeżeli to Ci przeszkadza, daj znać w komentarzu.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Osiem metrów sześciennych

Obraz
Po roku czeka nas kolejna przeprowadzka, oby weszło nam to w nawyk. Tym razem przenosimy się tylko w obrębie naszej wioski. Przy okazji wyjazdu z Nyon pozbyliśmy się masy niepotrzebnych rzeczy, które skumulowały się przez dwadzieścia pięć lat życia w Szwajcarii. Tym razem przenosimy się na "lekko" ;) Szacuję, że zredukowaliśmy stan posiadania o połowę.  Słyszę odgłos wiadomości wpadającej na Whatsapp, to pośredniczka przełożyła pierwszą wizytę klienta na nasze mieszkanie i dorzuciła drugą. Niech to, na tę porę przestawiłam faceta od przeprowadzek. Po raz trzeci piszę do przeprowadzkowego, dam mu znać o czasie spotkania, jak pośredniczka wypełni kalendarz na jutro. Jarek nie rozumie dlaczego tak się spieszę, przeprowadzamy się na początku listopada, mamy czas. My tak, ale czy ma go przeprowdzkowy? Wiedziona tą wizję znów piszę do przeprowadzkowego, niech wpadnie dzisiaj, jeżeli znajdzie chwilę. Znalazł, więc pędzę rozpakować walizki, poprzedniej nocy wróciliśmy z Polski, nie c...
Czytaj więcej

Mądry hotel

Obraz
 31.12.24 O nie, znowu smart hotel! Rezerwowałam na małym ekraniku telefonu, miejscówka wydawała się w porządku, blisko centrum Norymbergi z parkingiem i małą kuchenką, w której mogłam zaparzyć sobie wieczorem herbatę z werbeny, a rano kawę. Tylko że, niech to cholera, to jest to samo miejsce, w którym obiecywałam sobie, że moja noga nigdy nie postanie. Traf chciał, że wróciłam w te niegościnne progi. Jako szefowa biura podróży Kasi S. wysiadłam z auta, żeby ponownie po czterech latach przerwy zmierzyć się ze sztuczną inteligencją. Tak, jestem szefową naszego rodzinnego biura podróży, to ja we własnej osobie mierzę się o każdej  porze roku z klimatem panującym na kuli ziemskiej, żeby zorganizować nam w miarę ekonomiczne podróże dookoła świata. Degustuję na Youtube smaki kuchni; poznaję zabytki; cuda natury; wiem, że w Chinach do kobiety w swoim wieku zwracamy się per "siostro", do starszego pana "wujku", a witamy się zapytaniem "już jadłaś?", w Rosji jest ...
Czytaj więcej

Dziecko mnie spiło

Obraz
 Niedziela 20 października 2024 Walimy do meblowego w okolice Altdorfu (stolicy Uri), wczoraj trafiłam na ogłoszenie, mają dni otwarte w ten i następny weekend. Meblowy na końcu świata, w stromych górach, liczy sobie trzy piętra wypełnione meblami ekskluzywnych marek. Do koloru do wyboru, rozmiar też można dopasować do indywidualnych potrzeb, zapewnia łamanym angielskim Elisa, sprzedawczyni. Nasza wina, ciągle nie władamy niemieckim, a o ile łatwiej byłoby się wtedy dogadać. Ale i tak nie narzekamy, Elisa jest kumata i dowcipna, dyskutujemy o nadzwyczajnej urody kanapie, która nie jest płaska jak wszystkie inne lecz wypukła, trochę jak siedzenie w samochodzie. Można do niej wpaść, ale nie da się spaść. Cały ten sklep wygląda jak muzeum, co zachęca do dyskusji nad eksponatami ;) Kanapę zaprojektował japoński artysta, a jej nazwa po naszemu znaczy kamień. I tak od słowa do słowa, okazuje się, że Eliza też mieszka w Ennetburgen, mało tego  pod szóstką, a my od czwartku będziemy m...
Czytaj więcej