To już dwa miesiące






8 listopada 2025


To już jest mój drugi miesiąc z niemieckim. Tym razem chodzę do szkoły trzy razy w tygodniu, nie wytrzymałam poprzedniego, codziennego tempa. Jenak nie kurs jest problemem, tylko pojemność mojego mózgu. Nie jestem w stanie przyswoić sobie na raz całej gramatyki i sryliarda nowych słówek. Uczę się codziennie, odrabiam zadania, czytam książki po niemiecku, słucham niemieckich podkastów, a potem praktykuję język na sąsiadach i w moim ulubionym butiku, gdzie ćwiczę go na Rose. Moja kumpelka pochodzi z Bałorusi. Najpierw gadamy sobie trochę po rosyjsku, a potem walę jej w twarz moim pokaleczonym niemieckim. Ponieważ przez lata byłam sprzedawcą, poznałam ludzką psychikę. Wiem, że co za dużo to nie zdrowo, dlatego staram się oszczędzać bólu sąsiadom i kumpeli. Szukam nowych "ofiar". Znalazłam sobie kolejną w osobie bibliotekarki w Stans (stolicy naszego kantonu), którą co dwa tygodnie odwiedzam, żeby wypożyczyć książki w "łatwym" niemieckim. Tak, trudno w to uwierzyć, ale istnieje taka kategoria książek dla dorosłych. Można pożyczyć książkę na swoim poziomie umiejętności i tak zaczynamy od A1 przez A2, B1 i 2 i to samo z C gdzie C2 jest najwyższym poziomem wtajemniczenia dla obcokrajowców. Zastanawiałam się, po co biblioteka w niemieckim kantonie kupuje takie książki, skoro nikt ich nie czyta. Dlaczego nie kupili książek w wersji francuskiej, czy włoskiej? Wreszcie mnie naszło. Eureka! Te książki czekały na mnie latami, cały ten niemiecki dział zorganizowali specjalnie dla mnie! Co na to podatnicy z kantonu Nidwald, czy wiedzą na co idzie ich klasa, może lepiej nie pytać 

Wracając do literatury, fajnie, że bibliotekarka nie zna angielskiego, o polski i francuski nie pytałam, bo nie chciałam się popisywać. Zresztą tutaj każdy reaguje ucieczką na zapytanie o francuski: no niby miałem w szkole, ale z mówieniem to tak niekoniecznie… Postanowiłam nikogo już nie stresować francuskim, wystarczy im mój niemiecki. 

No i traf chciał, że wczoraj dotarł do mnie dostawca z sieciówki. Zamówiłam sporo towaru, więc rozładunek trwał, trwał i trwał, a ja rozwinęłam skrzydła i zaczęłam opowiadać. Gadam, gadam, gadam, często się zawieszam, bo wciąż potrzebuję czasu, żeby z odmętów pamięci wyciągnąć odpowiednie słowo i odmienić rzeczownik przez przypadek, ale nic mnie nie powstrzymuje przed dodatkowym darmowym treningiem. Teraz to ja jestem klientką, on świadczy mi usługi... Coś tu jednak nie gra, wiem jak wiele brakuje mi jeszcze umiejętności, nie wszystkie czasowniki w niemieckim mają ten sam przypadek co w polskim. Ludzie zwykle w chwilach moich zacinek czy błędów śpieszą z pomocą, a temu nawet brew nie drgnęła. Kiedy gadam po niemiecku, jestem tak spięta, że skupiam się wyłącznie na swoich myślach, a świat się zaciera. W końcu patrzę na faceta, a ten pokazuje mi na migi, że jest głuchoniemy. 

Tak czy inaczej, co się nagadałam, to moje :)


Do spisania, 

Katarzyna Sikora Borowiecka



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Mądry hotel

Obraz
 31.12.24 O nie, znowu smart hotel! Rezerwowałam na małym ekraniku telefonu, miejscówka wydawała się w porządku, blisko centrum Norymbergi z parkingiem i małą kuchenką, w której mogłam zaparzyć sobie wieczorem herbatę z werbeny, a rano kawę. Tylko że, niech to cholera, to jest to samo miejsce, w którym obiecywałam sobie, że moja noga nigdy nie postanie. Traf chciał, że wróciłam w te niegościnne progi. Jako szefowa biura podróży Kasi S. wysiadłam z auta, żeby ponownie po czterech latach przerwy zmierzyć się ze sztuczną inteligencją. Tak, jestem szefową naszego rodzinnego biura podróży, to ja we własnej osobie mierzę się o każdej  porze roku z klimatem panującym na kuli ziemskiej, żeby zorganizować nam w miarę ekonomiczne podróże dookoła świata. Degustuję na Youtube smaki kuchni; poznaję zabytki; cuda natury; wiem, że w Chinach do kobiety w swoim wieku zwracamy się per "siostro", do starszego pana "wujku", a witamy się zapytaniem "już jadłaś?", w Rosji jest ...
Czytaj więcej

Wiejskie życie

Obraz
  5 czerwca 2025 Wracam z pływania. Tak, pływałam już dwa razy w tym sezonie. Woda w Jeziorze Czterech Kantonów nagrzała się do siedemnastu stopni, co wydaje się akceptowalne, ale z naszej plaży włazi się po schodkach, a potem zeskakuje z głazu na głębokość sięgającą mojej szyi. Nie ma się jak przyzwyczaić więc, się nie szczypię, tylko od razu wskakuję w odmęt. Ziąb przeszywa mnie sztyletem, mrozi mózg i przyspiesza oddech. Z czasem przyzwyczajam się do temperatury, pływanie wydaje się tak naturalne jak oddychanie i wstępuje we mnie radość z bycia tu i teraz. A gdyby groziło mi niebezpieczeństwo, zawsze mogę pomachać :) Mam na tym kąpielisku już sporo znajomych. No więc wracam do domu, jest wieczór, czyżby sąsiad po zmierzchu zakładał okulary? Na wszelki wypadek pozdrawiam. Macha do mnie sąsiadka ze środkowego z trzech balkonów pobliskiego bloku, wcześniej nie machała, to jej pierwszy raz, odmachuję. Wpadam do kuchni, łypię okiem na domek starszej pary, jak zwykle siedzą przy stole...
Czytaj więcej

Czwarta przeprowadzka

Obraz
  Minęły dwa dni od mojego powrotu z Lozanny i znowu tam jedziemy. O jedenastej odbieramy klucze do nowego mieszkania, a o siedemnastej wstępnie zdajemy stare i już następnego dnia o świcie czeka nas przeprowadzka. Jarek prowadzi, a ja naradzam się z Nat przez telefon w sprawie przewózki kota. Jak przed meblami, to pewnie przerażony schowa się w kąciku nowego lokum i nie będzie przeszkadzać tragarzom. Zapada decyzja: przeprowadzimy kota już dzisiaj. Dojeżdżamy, sprawdzamy stan techniczny, odbieramy klucze, następnie wracamy do starego mieszkania. Jarek i Nat zabierają kota i inne precjoza w tym dwie skrzynie bluszczy, które Nat "strategicznie" postanowiła ukorzenić/rozmnożyć na tydzień przed przeprowadzką. Tak, oto delikatne roślinki chybotają się w plastikowych butelkach napełnionych wodą.  - To ma iść do samochodu?! - Przewrażliwiony na punkcie czystości Jarek łapie się za głowę. Kot miauczy przedwcześnie uwięziony w klatce, a ja opróżniam z wody te butelki od bluszczy, pod...
Czytaj więcej