Obalanie

 26 lipca 2021



Demoralizacja

Idziemy do kina na drugą część opowieści o niegrzecznym króliku. Pierwszą widzieliśmy na urlopie w pewien dżdżysty dzień, kiedy nie było co robić, a opowieść ubawiła nas do łez. Po seansie w kinie maszerujemy z Nat do toalety. Myję ręce, kiedy do łazienki wchodzi facet. W którejś z kabin jest moja córka, czy aby na pewno zamknęła drzwi? Nie wiem! Proszę faceta  o skorzystanie z toalety męskiej. Nie słucha, grzeje w stronę kabin. Żadna z pozostałych pań nie reaguje. Francuskich przekleństw nie potrafię przywołać w locie, dlatego po angielsku  każę  mu wypierdalać. Chamstwo odnosi skutek. 

Przypominam sobie podobną scenkę sprzed piętnastu lat w Singapurze, tyle że facet miał na sobie suknię, jednak na widok zarostu wszystkie panie podniosły wrzask. Suknia wycofała się z damskiej toalety.


Destabilizacja

Dochodzi dwudziesta trzecia, słucham sobie "Skrzypka na dachu" i ogarniam kuchnię. Rodzina usypia. W uszach mam słuchawki. W otwartych drzwiach kuchni czuję czyjąś obecność. Zdejmuję słuchawki i podchodzę bliżej. Widzę faceta i mniej więcej pięcioletniego chłopczyka. Facet oświadcza, że dziecko potrzebuje toalety. Pyta, czy to tutaj? Przeraża mnie ta nocna nieproszona obecność. Odpowiadam, że to nie jest toaleta publiczna. To jest mój dom, tutaj mieszkam. Gryzę się w język i wskazuję chłopczykowi drogę do toalety. Do faceta nie odwracam się plecami, bo cholera wie. Chłopczyk wydaje się zagubiony, chyba czyta mnie na wskroś, bo zaczyna wyć. Patrzę w odbicie w szybie, nie przypominam czarownicy. Dzieciak ucieka do ojca wciąż stojącego w drzwiach. Facet się przedstawia, odwdzięczam się tym samym, wyciąga do mnie dłoń więc ją ściskam. Dopiero teraz oświadcza, że szuka żony, która baluje u… i tutaj pada imię sąsiadki. Wskazuję mu dom. Zamykam drzwi na taras i  upewniam się, że wszystkie inne też są zaryglowane.

Łodefak?!


Normalizacja 

Hasło powstało w 1968 roku, kiedy to do Pragi wjechały ruskie czołgi. Wtedy tawarisz Leonid Ilicz Breżniew oświadczył: "Teraz macie towarzysze normalizację".


Do spisania!


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

To już jest oficjalne

Obraz
  Poniedziałek 13 listopada 2023 Otóż po dwudziestu pięciu latach wyprowadzamy się z francuskojęzycznego kantonu Vaud do niemieckojęzycznego Nidwaldu. Zasadniczo z kantonu do jednej z sześciu polówek szwajcarskich kantonów. Połówki, która w porywach liczy sobie dwukrotność mieszkańców naszego miasteczka: całe czterdzieści siedem tysięcy, w tym masę nowonarodzonych istot. O obecności osesków, niemowląt i małych dzieci w nidwaldzkich domach informują tablice, wycięte z dykty, takie w typie podobizny pszczółki Mai czy innego kaczora Donalda. Tablice są skwapliwie zainstalowane na balustradach nidwaldzkich balkonów lub przy wejściach do domów. Być może dzieciak po latach rozliczy wapniaków za brak ostentacji, stąd wynika ta obowiązkowość.  Mieszkańcy są tam natarczywie mili, co usprawiedliwiam faktem, że w tak niewielkiej populacji każdy rozpaczliwie szuka bratnich dusz ;)  I tak podziwialiśmy okolice, przechadzając się między Jeziorem Czterech Kantonów, jezioro na kształt ośmiornicy, a gó
Czytaj więcej

Jak nie płacić za benzynę w Szwajcarii

Obraz
  4 października 2023 Na prośbę Jarka otwieram zaadresowany do niego list. Przebiegam wzrokiem: "Dnia tego i tego nabrał Pan u nas benzyny na stanowisku nr 3. Z przykrością stwierdziliśmy, że zaraz potem odjechał Pan ze stacji bez uregulowania należności." - przerywam lekturę i wybucham śmiechem.  Jarek minę ma nieszczególną i zaczyna się tłumaczyć, że tego dnia miał dużo spraw i…to jest niemożliwe, to się nie mogło zdarzyć. - Czytam dalej, żeby rozładować napięcie  - "Uważamy, że zwyczajnie zapomniał Pan zapłacić." Jarek się poddaje, sprawdzi wyciąg z konta.  - Dziki Zachód, mężu, stałeś się gangsterem! - teraz śmiejemy się oboje. "Prosimy o opłatę na podane konto i dziękujemy za zrozumienie naszej sytuacji." - kończę czytać stronę i przekładam na kolejną, na której widnieje kolorowe, o świetnej rozdzielczości, w formacie A4 zdjęcie mojego "komwboja", który zapatrzony w "prerię", czytaj na budynek administracji wodociągów miejskich, ob
Czytaj więcej

Ring bokserski

Obraz
 3 grudnia 2024 Ennebeurgen, mieszkamy w jednej z brył przy kościele. Dzwonnica zaczyna dawać znać o sobie od piątej rano. Wtedy wybija pięć gongów. Potem wybija co kwadrans dwa gongi, cztery na półgodzinę, w pełną godzinę najpierw obębnia osiem za minione kwadranse, potem wybija godzinę odpowiednią ilością uderzeń mniejszego dzwonu, a następnie repetuje dużym dzwonem. W weekendy jest jakiś inny system, ale nie ma mnie przeważnie w okolicy, więc jeszcze go nie znam.  I tak grzeje bez końca. Ponoć uskuteczniono nawet ankietę wśród społeczeństwa, ale siedemdziesięciu procentom przepytywanych hałas nie przeszkadzał. Przyzwyczajenie się do złego zapachu zwykle trwa u mnie pół godziny (nos jak u francuskiego pieska ;) do hałasu, jak się okazuje, miesiąc. Teraz słyszę wyłącznie w porze obiadu i podchodzę do jazgotu już bez spiny. Dziwne tutaj były roraty, któregoś dnia wyszli na miasto dzwonnicy z dzwonami jakie noszą szwajcarskie krowy. Szli kolumnam, żółwikami składającymi się z kilkunastu
Czytaj więcej